FOTO: guinness world records
Davne 1951. godine Hju Biver (Hugh Beaver) je učestvovao u lovu na ptice, na jugoistoku Irske nakon koje upada u raspravu sa ostalim učesnicima na temu koja je ptica brža, Jarebica ili Zlatni Žalar od svih evropskih ptica koje se love. Kada je nakon lova pokušao da nađe tačan podatak, shvatio je da ne postoji referentna knjiga koja bi bila korisna u nedoumicama poput ovih. Novembra 1951. godine upošljava dva sportska novinara Norisa i Rosa Mekvirtera kako bi sklopili ono što je danas poznato kao Ginisova knjiga rekorda.
Prvo izdanje knjige sačinjeno od 158 strana zvanično je izašlo 27. avgusta 1955. godine, postavši apsolutni božićni hit. Tada Ginis odlučuje da se knjiga sa novim rekordima objavljuje svake godine u oktobru ili novembru u vreme božićnih praznika,kako bi njihova knjiga bila obavezan praznički poklon.
Svaka edicija sadrži posebne kategorije rekorda koje se tokom godina menjaju, neke se dodaju, druge oduzimaju. Skorije edicije knjige su se više fokusirale na ljudska dostignuća poput rekorda za dizanje tegova, najdalje bačenog jajeta ili koje je najduže provedeno vreme igrajući Grand Theft Auto IV. Pored rekorda koji zahtevaju takmičenje, u knjizi se mogu pronaći i činjenice poput koja je to najkraća reka na svetu (Roe River), koja je veličina najvećeg tumora i koje je to osoba postavila najviše Ginisovih rekorda. Za neke rekorde biste se možda zapitali kako je nekome uopšte palo na pamet da ih i postavi, ali upravo oni spadaju u najzanimljivije. Tu su rekordi poput: podvodnog gledanja televizije(114 gledalaca), najdužih dlaka iz uveta(10,2 cm), najdalje prskanje mleka iz oka (2,79 m), itd.
Ginis je 2005. godine proglasio 9. novembar kao svetski dan istoimenih rekorda. Time su želeli da ohrabre sve takmičare da upravo tog dana svake godine bude oboreno najviše rekorda. Da ne bi pomislili da je sve dozvoljeno i da se sve može pronaći u Ginisu, postoje i posebna pravila koja tačno objašnjavaju šta može biti prihvaćeno kao rekord, a šta ne. Nekoliko rekorda je tokom godina izbačeno, zbog mera predostrožnosti i sigurnosti svih budućih takmičara. Zanimljiva je činjenica da kako se ljudska interesovanja šire i menjaju tako se i samo Ginisovo carstvo razvija. Pored knjige postoje televizijske emisije i kvizovi koji se tiču njihovih rekorda. Danas se izdaju specijalna izdanja koja su usko vezana za posebne grupe poput Gejmerske, muzičke, filmske edicije knjige.
Srbi u Ginisovoj knjizi
Srpsko-Hrvatsko izdanje knjige izašlo je 1977. godine. Tokom godina u ovoj poznatoj knjizi rekorda svoje ime su upisali i takmičari iz naše zemlje.
Slaviša Pajkić, poznatiji kao „Biba Struja“ čiji je organizam otporan na struju ušao je u Ginisonu knjigu rekorda dva puta. Prvi put 1981. godine kada je golim rukama dodirnuo žice sa nekoliko hiljada volti struje i 2003. Godine kada je zagrejao vodu na 97 stepeni za minut i 37 sekundi. Milovan Mijatović, stočar iz sela Mionica, ušao je u knjigu 2003. godine tako što je odgajio najtežeg bika na svetu. Bik Fedinand sa svojom težinom od 2100 kg oborio je rekord star 100 godina koji je pre njega držao jedan meksički bik.
Ove godine frizer iz Šapca, Nikola Kulezić postao je Ginisov rekorder u disciplini „Najduže nadograđena kosa“ sa nadograđenih 820 metara kose.
Ako ste zainteresovani za postavljanje nekog rekorda ili možda želite da znate koji su to rekordi trenutno najintrigantniji sve informacije možete pronaći na officijalnom sajtu Ginisa. Ono što je jako zanimljivo kod njihovog sajta jeste činjenica da se kontantno ažurira, znači moderatori ne dozvoljavaju svojim korisnicima da čitaju informacije koje više nisu relevantne. Takođe, ukoliko vas interesuje potpuna istorija, oni su se potrudili da kroz vremensku liniju prikažu razvoj Ginisa od 1955. godine, pa sve do današnjih dana.
Kristina ne može bez kafe, filmova i knjiga. Zašto se zadovoljiti samo jednim svetom, kad čitanjem i gledanjem možemo živeti u kojem god poželimo.
