FOTO:modernism
Biografija
Rebeka Vest rođena je kao Sesilija Izabel Ferfild 21. decembra 1892. godine u Londonu u Velikoj Britaniji. Njeno poreklo je škotsko-irsko, a rastanak njenih roditelja veoma je uticao na nju. Pseudonim Rebeka Vest, pod kojim je postala poznata, uzela je iz drame Henrika Ibzena „Rosmersholm“ dok se školovala za glumicu.
Njen privatni život bi se mogao nazvati burnim i neuobičajenim za ono vreme. Pre Prvog svetskog rata, 1913. godine, upoznala je Herberta Džordža Velsa, književnika koji je postao slavan po svojim naučno-fantastičnim delima kao što su „Rat svetova“, „Ostrvo doktora Moroa“, „Vremenska mašina“, i sa njim ušla u ljubavnu aferu. On je bio oženjen, ali je njihova veza potrajala čak 10 godina. Iz nje su dobili sina Entonija Vesta koji je i sam postao književnik. Tokom ove veze, Rebeka se oprobala u mnogim žanrovima i postala poznata širokoj javnosti.
Nakon književnika, 1930. godine udala se za bankara Henrija Maksvela Endrjuza. Sa njim je živela skoro 40 godina, sve do njegove smrti 1968. godine. Tokom njihovog braka, Rebeka je napisala veliki broj dela, a bila je i javno angažovana. Mnogo je putovala, a utiske sa putovanja prenosila je u političkim esejima i putopisima. Ovo se može nazvati i najplodnijim periodom njenog života.
Umrla je u Londonu 15. marta 1983. godine, u 91. godini života.
Stvaralaštvo
Rebeka Vest oprobala se u mnogim žanrovima. Radila je kao novinar, kritičar, pisala je eseje, putopise, bila je poznata feministkinja. Četo je bila upoređivana sa Virdžinijom Vulf.
Na početku svoje karijere radila je kao novinarka za časopise „Freewoman“ i „Clarion“, a pre početka Prvog svetskog rata uključila se u pokret sufražetkinja i počela da se zalaže za prava žena.
Njena prva knjiga izašla je 1916. godine, a to je bila kritička studija o Henriku Džejmsu. Nakon toga, počinje da piše i romane, od kojih su najpoznatiji „Povratak vojnika“ (1918), „Sudija“ (1922), „Trska koja misli“ (1936), „Fontana koja se presipa“ (1957) i „Ptice padaju“ (1966).
Bila je svedok Nirnberškog procesa, a o ovome je objavila i knjigu „Značenje izdaje“ 1947. godine.
Neka od njenih zapaženih dela su i biografija o Svetom Augustinu koja je objavljena 1933. godine, kao i knjiga eseja iz 1928. godine.
Njeno najznačajnije delo je putopis o Jugoslaviji „Crno jagnje i sivi soko“.
Crno jagnje i sivi soko
Rebeka Vest je prvi put boravila u Jugoslaviji pre Drugog svetskog rata, 1936. godine i to kao gostujući predavač na nekoliko univerziteta. Ovom prilikom oduševila se Jugoslavijom, tako da je pre svog sledećeg boravka pročitala mnoge knjige do kojih je mogla doći o Balkanu. Drugi put je u Jugoslaviji boravila za Uskrs 1937. godine, a treći i poslednji put 1938. godine.
Tokom svog boravka u Jugoslaviji Rebeka Vest je bila oduševljena ljudima, njihovom voljom za životom, istorijom samog Balkana. Susrela se sa mnogobrojnim učenim ljudima svog vremena kao što su Anica Savić Rebac i njen suprug Hasan, a najveću utisak na nju ostavio je Stanislav Vinaver. Sa njim je razvila duboko i iskreno prijateljstvo koje se nastavilo i kada se vratila u Englesku.
U ovom putopisu-reportaži-istoriji-romanu Rebeka Vest je balkanski narod predstavila kao narod koji ima volju za životom, narod koji je bio ugnjetavan od strane velikih sila, narod sa čvrstom tradicijom i kulturom jer ga je tako i doživela. Naslov dela nastao je kao spoj dva momenta koja su ostavila veliki uticaj na Rebeku – žrtvovanje jagnjeta u Makedoniji i Lazarev izbor carstva nebeskog umesto carstva zemaljskog.
U putopisu je dat opis istorijskih činjenica Južnih Slovena, a prisutne su i brojne esejističke meditacije na istorijske, duhovne i političke teme. Takođe, Rebeka Vest otkriva i činjenice koje su značajne za životna opredeljenja Južnih Slovena, kao i njihov smisao postojanja.
Putopis „Crno jagnje i sivi soko“ objavljen je 1941. godine, a mnogi ga smatraju najboljim putopisom engleske književnosti. Okarakterisan je kao duhovna pobuna protiv dvadesetog veka, monumentalna hronika, ljubavna afera sa Jugoslavijom, a doživeo je mnogobrojna izdanja.
