Ivo Andrić u svom domu u Beogradu
FOTO: Wikimedia
Andrić je rođen u veoma siromašnoj porodici, a već kao dvogodišnjak ostao je bez oca. Nemajući dovoljno novca za odgajanje deteta, majka ga je ostavila svojoj sestri, Andrićevoj tetki, na čuvanje u Višegrad, gde je proveo detinjstvo, ali i završio školu. Svoju prvu pesmu „U sumrak“ objavio je sa svojih 19 godina, a već 1912. godine dobija stipendiju za studije slovenske književnosti i istorije u Zagrebu. Veliko interesovanje pokazivao je i prema politici, te je kao vatreni pobornik integralnog jugoslovenstva postao član političke partije Mlada Bosna.
Tokom Prvog i Drugog svetskog rata, naš nobelovac je imao veoma uspešnu karijeru, ali je sa druge strane bio u zatvoru zbog političke karijere. Tada je bio i veoma bolestan. Nakon rata, Andrić je od strane Nobelovog komiteta 1961. godine dobio Nobelovu nagradu za književnost.
Kažu da je najteža stvar u životu znati koje mostove treba preći, a koje srušiti, ali slobodno možemo da poverujemo da ćuprija na Drini treba i dalje da živi. Ovaj najpoznatiji roman nazvan je i Višegradskom hronikom, jer je nekoliko priča povezano sa mostom, a sam roman ima i šire značenje.
FOTO:6yka
Andrić je umro 13. marta 1975. godine, a po želji pisca, njegov stan je pretvoren u Spomen-muzej koji se nalazi na Andrićevom vencu broj 8.
Ana, druželjubiva i radoznala studentkinja; voli da piše, vodi intervjue, istražuje i pohađa razne edukativne kurseve.
