Foto: sinemanija.com
Radmila Savićević
Rođena je 1926. godine u Kruševcu. Rasla je u siromašnoj porodici, ali kako je sama govorila, punoj topline i ljubavi. Majka Cana je sama odgajala Radmilu i njena dva brata. Nije mogla da im pruži materijalne stvari, ali ih je odgajala bezgraničnom ljubavlju i učila ih poštenju i dobroti. Upravo po tome Radmilu Savićević i dalje pamte oni koji su se družili i radili sa njom.
Glumom je počela da se bavi 1946. godine, a prvi film je snimila 1961.
Tokom svoje karijere dosta je igrala u pozorištu,
Pedesetih godina 20. veka, postala je prvakinja Beogrdaskog dramskog pozorišta. Jedna od njenih najvećih pozorišnih uloga je ,,Gospođa ministarka". Njene kolege smatraju da je bila najbolja ,,gospođa ministarka” ikada, i samim tim naslednica legendarne Žanke Stokić.
Ostvarila je i mnoge uloge na filmu i u televizijskim serijama. Iako nije bila školovana glumica, posedovala je neverovatan dar za glumu, pa je svaka njena uloga bila zapažena.
Imala je epizodnu rolu u ,,Kamiondžijama”, a posle toga dolazi i uloga majka Vuke u seriji ,,Pozorište u kući”.
Ipak njene najzapaženije i najpoznatije uloge u televizijskim serijama su: kao sekretarica Žarka u ,,Boljem životu” i kao Riska Golubović u seriji ,,Srećni ljudi”.
Foto: opusteno.rs
Ovom ulogom je doživela vrhunac u karijeri. Bila je toliko zapažena da su je ljudi na ulici oslovljavali imenom iz serije, a lik koji je igrala doživljavali kao stvaran. Upravo je to ono što je ovu vrhunsku glumicu činilo jedinstvenom - bila je žena iz naroda koja je svoju prirodnost prenosila na likove koje je igrala.
Njene kolege govore da je bila žena koja je prenosila ljubav svuda. Volela je život i ljude, a njene dve najveće ljubavi bile su gluma i njen suprug Božidar Savićević. Bila je srećna, jer je u tim ljubavima uživala do kraja života.
Umrla je 2001. godine u Beogradu.
Posthumno je dobila nagradu ,,Žanka Stokić”, 2003. godine.
Povodom obeležavanja 90 godina od njenog rođenja izdata je knjiga ,,Radmila Savićević - Prva i poslednja”, autora Dejana Ćirića. Izdavač knjige je fondacija Srpski legat, a knjiga je objavljena kao prva knjiga iz edicije ,,Tragovima velikana”.
Olivera Marković
Foto: vreme.com
Rodila se u Beogradu 1925. godine kao Olivera Đorđević. Gluma je počela da je interesuje veoma rano. Još kao devojčica je glumila i pevala. Akademiju upisuje 1948. godine.
Istakla se kao pozorišna i televizijska glumica, ali i kao pevačica ruskih romansi. Osvajala je svojom lepotom, gracioznošću, prefinjenošću i ljubavlju koju je gajila prema umetnosti.
Tokom svoje bogate karijere ostvarila je preko 150 uloga na „daskama koje život znače“ i oko 50 uloga na filmu i u televizijskim serijama.
Godine 1957. proneo se glas da će Olivera Marković zaigrati na sceni Beogradskog dramskog pozorišta u ,,Mački“, odevena u crni kombinezon. Ovo je izazvalo pravu uzbunu. Posle prve probe, predstava je jedva prikazana. Naime, komunisti su gradili svetliju budućnost u kojoj nije bilo mesta za priče poput ove.
Bila je udata za poznatog glumca Radeta Markovića sa kojim ima sina Gorana, koji je danas filmski i pozorišni režiser. Iako je do kraja života nosila njegovo prezime, od njega se razvela 1964. godine, nakon 19 godina braka. Iste godine se udala za kolegu Dušana Bulajića sa kojim je u braku provela više od trideset godina.
Umrla je 2011. godine u Beogradu. Njen talenat je učinio besmrtnom i uvrstio je u najbolje srpske glumice 20. veka.
Ružica Sokić
Ružica Sokić bila je jedna od najboljih srpskih glumica, a njeno ime i likovi koje je tumacila poznati su kako starijim, tako i mlađim generacijama. Rođena je 1934. godine u Beogradu.
Svoju glumačku karijeru započinje u filmu ,,Doktor“, 1957. godine, a nakon toga je igrala u mnogim filmskim ostvarenjima. Ipak, uloga u filmu „Tesna koža“ joj je donela najveću popularnost, a po liku Side je danas mnogi pamte. Igrala je i u pozorištu, ali se njeno ime više vezuje za film.
Foto: opusteno.rs
Pripadala je generaciji vrhunskih srpskih glumaca: Zorana Radmilovića, Vlade Popovića, Branka Pleše, Mire Trailović. O svojoj generaciji je govorila da su bili pravi preporod za pozorište.
Bila je prva glumica koja je na sceni opsovala, a prema njenim rečima, Zoran Radmilović je kasnije psovku na sceni odveo do poetike.
U intervjuu koji je dala za magazin „Story“ 2006. godine govorila je kako glumci nisu imali korektan odnos prema glumicama, ali da su se one međusobno poštovale. Iako je mnogo volelela glumce iz svoje generacije, pogađao je taj odnos koji su imali prema svojim koleginicama.
Ružica Sokić je bila žena koja nije prezala da se zameri i najmoćnijima u filmskoj industriji, naročito kada su joj oduzeli ulogu u najskupljem jugoslovenskom filmu „Sutjeska“, u kojem je trebalo da igra pored Ričarda Bartona.
Pored glume volela je i da piše, pa je 2010. godine objavila knjigu „Strast za letenjem“.
Obolela je od Alchajmerove bolesti, od koje je preminula 2013. godine u Beogradu.
Godine 2014. osnovana je Fondacija „Ružica Sokić“ koja dodeljuje nagradu sa imenom ove velike glumice.
Godinu dana kasnije u Jugoslovenskoj kinoteci otvoren je legat Ružice Sokić. Iste godine posthumno je objavljena i njena knjiga „Moja gluma“.
Ove tri glumice se ostavile veliki trag u pozorištu i na filmu. Njihova gluma, stav, život su bili jedinstveni i originalni i zato ih ne zaboravljamo.
Srpska pozorišna i filmska umetnost se može pohvaliti mnogim talentovanim glumicama koje su stvarale nekada, ali i onima koje danas gledamo u filomovima, serijama ili u pozorištu.
Radmila Savićević, Olivera Marković i Ružica Sokić mogu poslužiti mladim generacijama kao odličan uzor, jer su dokazale da su predanost, poštovanje i ljubav prema profesiji siguran put ka uspehu.
Aleksandra je zaljubljenik u srpski jezik i književnost i smatra da je jezik jednog naroda najveće bogatstvo koje se treba negovati i čuvati
