Posle pogibije oca i smrti majke, petogodišnji Čarli postao je beskućnik. Bio je zbrinut u domu, a u okviru aktivnosti za decu, postao je član muzičko-pozorišne grupe u kojoj je prvi put nastupao sa svojih osam godina. Sa svojih 20 godina, Čarli se priključio drugoj pozorišnoj grupi, jer ga je ona plaćala po $150,00 nedeljno za sporedne uloge, uz veoma poznate glumce.
Jednom prilikom zapazio ga je kralj komedije Mark Senet sa kojim je sklopio ugovor za snimanje prvog filma. Posle te uloge, počeo je sam da režira, piše scenario i radi montažu. Tokom snimanja svog drugog filma on je osmislio lik skitnice i kostim po kom ga i danas pamtimo. To su one šlampave pantalone, polucilindar, prevelike cipele i štap, sećate li se? Ovo je definitivno zabeležilo ranu istoriju filmske industrije.
Popularnost lika skitnice je vremenom opadala, Čaplin je postajao sve više samosvestan, njegovu izražajnost i spontanost zamenile su pretencioznost i sentimentalnost. Kao reditelj je sa lakoćom umeo da uspostavi dinamiku između kamere i glumca, ali su njegove metode bile veoma konvencionalne. Glatka montaža nikada nije odvraćala pažnju sa radnje. Njegov izbor mekog osvetljenja, pažljivo osmišljenih scenografija, opšteg plana i kadra - sekvence odavao je tehniku čvrsto ukorenjenu u pozorišnoj tradiciji.
Čaplin je, uglavnom, snimao neme filmove, ali čari kinematografske inteligencije došle su do izražaja i snimanjem govornih filmova.
Čaplin je od sredine 1920-ih počeo da žudi za intelektualnim priznanjem, a tek 1973. godine u SAD-u nagrađen je Oskarom za životno delo, a 1975. godine dobio je čin viteza, odnosno čin najzaslužnijeg građana zemlje.
FOTO: Živi lepo
IZVOR: Wikipedia
